Chapter 42 - Blood

-Mamo! - zawołała Rebecca - Nie, nie, nie.. Ja już wpisze to hasło, prosze bądźcie razem..
-Tu nie o to chodzi Beccy - westchnęłam.
-Nie Laurel. Wiesz że cię kocham.
-Powiedziałeś..
-Zawsze palnę coś głupiego, ty wiesz to najlepiej Lery. Kocham cię najmocniej na świecie i chcę z tobą spędzić życie.
Spuściłam wzrok.
-Proszę, weźcie ślub - wymamrotała Beccy - I nie kłóćcie się przeze mnie..
Niall przytulił mnie i pocałował w czoło.
-Wiesz że tak nie myśle - wyszeptał mi do ucha.
-Właśnie nie wiem Niall - wytarłam mokre policzki.
Staliśmy tak chwilę.
-Beccy, telefon, hasło, już - powiedział stanowczo Nialler. Drżącymi dłońmi wpisała hasło brzmiący 'Harry'. Popatrzyliśmy na siebie z Niall'em. Coś mi się tu nie podoba.. Niall obejmował mnie od tyłu trzymając głowę na moim ramieniu, a ja weszłam w telefonie mojej córki w SMSy.
Pisała z jakimś Harry'm, codziennie po kilkadziesiąc SMSów, treść była według mnie zdumiewająca. I od tego Harry'ego i od mojej 16 nastoletniej córki. Harry.. Ale jest tylko imię.
Galeria?
Weszłam w folder o nazwie 'Moje kochanie' i mało nie upuściłam telefonu.
-Rebecca! - krzyknęłam otwierając szeroko oczy. Za to Niall kipiał ze złości. Na wszystkich zdjęciach była nasza córka razem z naszym przyjacielem, Harry'm Styles'em. Całujący się, przytulający..
-Zajebie go - wysyczał Nialler.
-Becca! To z wujkiem Harry'm się spotykasz?! - zawołałam. Stała ze spuszczoną głową - Odpowiadaj!
-Tak - wyszeptała płaczliwie.
-Ty masz 16naście lat! On 36! - wyrwałam się z objęć Horan'a i podeszłam do mojej córki. Położyłam jej dłonie na ramionach.
-Kochamy się..
-Ja pierdole - zawołał Niall chowając twarz w dłoniach.
-Rebecca, tak nie można, jest od ciebie 20 lat starszy. Bardzo lubimy Harry'ego razem z tatą, ale to twój wujek. Nie możesz z nim.. być.
-Kocham go, a on mnie. Będę z nim.
-Ciebie chyba Rebecco Alexandro Horan popierdoliło do reszty! - naskoczył na nią Nialler - Nie będziesz się z nim spotykać. Ba! Z nikim się nie spotykasz! Masz szlaban do końca świata! Do swojego pokoju!
Rebecca zaczęła płakać i pobiegła do siebie.
Niall schował jej iPhone do kieszeni i ruszył do jej pokoju. Ja za nim, na wypadek gdyby coś mu odjebało bardziej. Chwilę później wyszedł z pokoju Beccy z laptopem i tabletem oraz morderczym grymasem twarzy. Rzucił wszystko na kanape w salonie i usiadł obok tych rzeczy chowając twarz w dłoniach. Usiadłam mu na kolanach i przytuliłam.
-Co zrobiliśmy źle Laurel? - wyszeptał.
-Na za dużo jej chyba pozwalaliśmy Niall.
-Chciałem żeby miała wszystko co najlepsze.. A ona ma romans z moim przyjacielem. Byłym przyjacielem. Jadę do niego.
-Nie, Niall! Nie. Zostajesz.
-Ni chuja. Jeżeli dotykał mojej córki to go rozpierdole - wysyczał i ruszył do drzwi.
-Niall James Horan! Wracaj!
-Wracam za godzinę - trzasnął drzwiami. Westchnęłam.
-Mamusiu.. - odwróciłam się i zobaczyłam Hayley. Usiadłam na podłodze, a ona usiadła mi na moich rozprostowanych nogach - Czemu Beccy płacze? A tatuś krzyczy?
Pogłaskałam ją po jasnych włosach. Wymusiłam uśmiech.
-Jest okay. Chcesz coś zjeść Hayley? No nie wiem, może napijemy się czekolady?
-Mamo.. Czemu płaczesz? - wytarła swoją małą dłonią moje łzy.
-To nic skarbie, czekolada?
Kiwnęła blond główą. Podniosłyśmy się z podłogi. W kuchni zrobiłam nam gorącej czekolady, po pół godzinie, położyłam śpiącą Hay do łóżka. Sama usiadłam na podłodze w przedpokoju. Schowałam twarz w dłoniach i rozpłakałam. Niall wszedł do domu cały umorusany we krwi.
-N-Niall.. Wyglądasz jakbyś kogoś zabił.. - wyszeptałam.
Spuścił wzrok na swoje zakrwawione dłonie i westchnął.
-Niall? Ale nie zrobiłeś Harry'emu dużej krzywdy? - wyszeptałam drżącym głosem.
-Zrobiłem taką na jaką zasłużył - warknął wściekły - Spał z Rebeccą.
-C-co? - wykrztusiłam.
-Uprawiał. Seks. Z. Naszą. Córką!
-Zabiłeś go Niall? - po moich policzkach spłynęły łzy.
-Nikt nie będzie dotykał mojej małej córeczki, Laurel - powiedział przerażająco niskim głosem.
-Rozmawiałeś z nim chociaż? - załkałam - No nie wiem dałeś mu szansę wytłumaczenia?
-Tłumaczenia? Czego niby? Tego że przeleciał moją niepełnoletnią córkę?!
-Skąd wiesz że z nią spał?
-Oh nie domyśliłabyś się - zaśmiał się kpiąco - Robili sobie po tym zdjęcia jego telefonem.
Zakryłam dłonią usta.
-Co zrobiłeś z ciałem? - nie wiem czemu ale to pierwsze przyszło mi do głowy.
-Uznałem że Harry zasłużył na zimną kąpiel - wysyczał - Pływa sobie.
-Ale nie znajdą go, prawda?
-Szybko nie wypłynie - wzruszył ramionami. Podszedł do mnie chciał przytulić.
-Jesteś cały w jego krwi - wytłumczyłam się szybko. Pokiwał głową i poszedł do łazienki. Sama położyłam się na łóżku w naszej sypialni. Po parunastu minutach położył się obok mnie, leżałam do niego plecami. Gdy po jakimś czasie usłyszałam jak cicho chrapie zerknęłam na niego.
Dzielę łóżko z mordercą.
Ten morderca jest ojcem moich dzieci.
Za kilka dni biorę z tym mordercą ślub.
A jedyne o czym myślę to, to czy trafi za kratki.
Zamkną go i zostawi mnie samą z dwójką dzieci, obietnicami i ostatnim pocałunkiem.
Żyję z mordercą.
Mordercą.
Mężczyzna mojego życia jest mordercą.
Niall Horan to morderca.