Chapter 14 - Shot

Obudziłam się w obcym mi łóżku. Ładna, duża i elegancka sypialnia. Byłam przebrana w dużą koszulkę. Zmarszczyłam brwi. Pamiętam to że Niall mnie gdzieś zaciągnął, do jakiegoś pokoju i zaczął rozbierać, całować. To było właśnie to pomieszczenie. Wstałam z łóżka i wyszłam z pokoju. Obok mnie ciągnął się długi korytarz, tak właściwie po każdej stronie. Poszłam jednym z nich. Mam nadzieje że się nie zgubię. Odnalazłam kuchnię. Zobaczyłam blondyna odwróconego do mnie tyłem. Miał na sobie jedynie ciemne spodnie od piżamy. Chrząknęłam. Odwrócił się do mnie z uśmiechem.

-Cześć Maleńka - mrugnął do mnie i ugryzł kanapkę którą sobie dopiero zrobił. 

-Czemu mnie tu zawiozłeś? - zapytałam niepodobnym do mnie głosem. 

-Byłaś zmęczona. Nie chciałem by Anne widziała cię w takim stanie - wzruszył ramionami. 

-Podałeś mi coś - wyjąkałam - Nie upiłabym się jednym drinkiem. Co mi wczoraj zrobiłeś? 

-Nie pamiętasz jak cię pieprzyłem? Całą noc prosiłaś o jeszcze - spojrzał na mnie z uśmiechem. Poczułam łzy w oczach. 

-C-co? - wydukałam tylko.

-No uprawialiśmy seks.

-Jak mogłeś?! - łzy spłynęły po moich policzkach. 

-No weź Lery, nie bulwersuj się. Jaja sobie robię - zaśmiał się - Ale zaspokoiłem mimo wszystko swoje potrzeby - pokiwał głową i odwrócił się znów do mnie plecami. Wziął do ręki szklankę wody. 

-O czym ty mówisz? - zmarszczyłam brwi. 

-Jesteś nadal dziewicą. 

-Zacząłeś coś o potrzebach - spojrzałam na niego podejrzliwie. 

-Powiem tylko tyle że masz talent, świetnie obciągasz - poczułam jak to co miałam w żołądku wraca ku górze. Niall widząc moją minę i to jak przyciskam ręce do ust wskazał drzwi po lewej które okazały się łazienkę. Zwymiotowałam. O boże. Cały czas było mi niedobrze. Dobrze obciągam?! Czyli miałam jego.. ekhm.. w ustach? Jeszcze raz nachyliłam się nad toaletą i opróżniłam swój żołądek. Wstałam i przepłukałam usta. Spojrzałam na swoje odbicie, i zobaczyłam postać Niall'a w drzwiach. 

-Jesteś okropny - wyszeptałam. 

-Wczoraj mówiłaś inaczej gdy ci się odwdzięczałem - spojrzał pewny siebie na mnie. Przyłożył do ust palec wskazujący i środkowy, które utworzyły literę V i wystawił język. Otworzyłam ze zdziwienia usta i oczy. Dupek.. dupek.. DUPEK! - Mówiłaś że dałem ci twój pierwszy orgazm - wyszczerzył się do mnie. Odwróciłam się w jego stronę i podeszłam. Zamachnęłam i uderzyłam otwartą dłonią w policzek. Był zdziwiony. Ale gdy zdał sobie sprawę co zrobiłam, złapał mnie za nadgarstki i przycisnął do ściany łazienki. Jego tęczówki znów przybrały zimny odcień błękitu. Przyciskał mnie do ściany - Nie pozwalaj sobie Lery - wysyczał paląc mnie wzrokiem. Byłam przerażona. Naprawdę. Byłam na niego nadal wściekła, za to że sobie wczoraj wieczorem pozwolił na za dużo. Ale bałam się go niesamowicie. Wpił się boleśnie w moje usta. Czułam się bezbronna w starciu z blondynem, ale w sumie to była prawda, nie miałam z nim szans. Chciałam go odepchnąć, ale stał tam jak skała. Jego dłoń zjechała w dół mojego ciała. Położył rękę na mojej kobiecości, zacisnęłam mocno uda. Jednak jego to nie zatrzymało i siłą rozchylił moje nogi. Odsunął na chwilę swoje usta od moich próbując złapać oddech.

-Przestań - chciałam żeby zabrał ze mnie ręce, zostawił mnie w spokoju. Łza spłynęła po moim policzku. Ucałował kąciki moich ust i puścił moją drugą rękę, lecz nie zabrał tej które spoczywała na mojej kobiecości - Proszę. 

Zaśmiał się kpiąco i odsunął całkiem ode mnie. Potarł kciukiem dolną wargę w zamyśleniu. 

-W garderobie w sypialni, w jednej z szaf masz rzeczy które powinny na ciebie pasować. Ubierz się. 

Szybkim krokiem wyszłam z łazienki i poszłam do pokoju w którym się obudziłam. Odnalazłam garderobę i szafę w której rzeczywiście były damskie ubrania. Wybrałam dżinsy i szarą bluzkę z długim rękawem, które podwinęłam do łokci. Z małym strachem ruszyłam do kuchni. Stał tam już całkiem ubrany.

-Głodna? - spytał opierając się o blat.

-Po tym co mi powiedziałeś przez tydzień nic nie zjem - burknęłam. Zaśmiał się pod nosem. 

-Szkoda że nie pamiętasz tego co wczoraj z tobą robiłem. Byłaś naprawdę zadowolona - słyszałam w jego głosie coś jak duma. 

-Zamknij się. Odwieź mnie do Anne - powiedziałam głosem nieznoszącym sprzeciwu. 

-Nie podoba ci się moje towarzystwo? - spytał uśmiechając się pod nosem. 

-Znasz moją odpowiedź.

-No chyba nie - zaczął się do mnie zbliżać.

-Jak tak to mogę iść na piechotę - wyszłam na dwór. Za cholerę nie wiem gdzie jestem. 

-Nie zachowuj się jak dziecko Lery. Chodź - wyciągnął do mnie rękę, ale zignorowałam ją i poszłam do garażu. Wsiadłam do pierwszego lepszego samochodu i czekałam na niego. Z zirytowanym wyrazem twarzy podszedł od samochodu i szarpnął za drzwi otwierając je od strony kierowcy, wsiadł, zatrzasnął drzwi z taką siłą że aż auto się zatrzęsło. Zadrżałam. W ciszy odwiózł mnie do Anne - Do zobaczenia Laurel - warknął i odjechał. 

Kolejny tydzień wakacji spędziłam u Harry'ego i Summer. Zabrali mnie na strzelnicę. Harry strzelał bezbłędnie. Ale to chyba była zasługa, tego ich.. gangu. Summer prawie z równą perfekcją, a ja bałam się wziąć pistolet do rąk. 

-No dawaj Laurel - zachęcił mnie Hazza. Niepewnie wzięłam broń w dłoń. Harry ustawił mnie przed celem, byliśmy na otwartym polu, czyli na dworze - Wyceluj - zrobiłam jak kazał - I strzel - przymknęłam oczy i nacisnęłam spust. Harry wciągnął głośno powietrze.

-Jak daleko było od celu? - spytałam nie otwierając oczu. 

-Trafiłaś w sam środek - powiedział z nutką niedowierzania w głosie. Otworzyłam jedno oko i rzeczywiście. Sam środek. Przełknęłam głośno ślinę - Jeszcze raz. W to samo miejsce.

-Nie trafię pod rząd!

-Strzelaj - warknął. Zmarszczyłam brwi. 

-Hazz - skarciła go Summer ale uciszył ją. Wycelowałam i niepewnie strzeliłam. Ciche przekleństwo uciekło z ust Harry'ego.

-Nie pierdol że masz broń pierwszy raz w rękach - powiedział patrząc się na mój cel. Trafiłam. Ja kurwa trafiłam! 

-Nigdy nie strzelałam Harry - odparłam cicho. 

-Muszę zadzwonić - bąknął tylko i odszedł. 

-O co mu chodzi? - spytałam Summi. 

-Mam nadzieje że nie oto co myślę - powiedziała masując sobie skronie. Wrócił dopiero po pół godzinie. 

-Summer, Luke cię odwiezie. Laurel jedziesz ze mną - mruknął i złapał mnie za rękę. Boję się szepnęłam do Summi.

-Harry! Nie chcesz zrobić tego co myślę? 

-Skarbie, nie wiem co myślisz - wzruszył ramionami - Luke już jest. Widzimy się wieczorem w domu Summi - pocałował ją krótko. Dziewczyna westchnęła.

-Harry? Powiedz o co chodzi.. boję się - wyszeptałam. Wiedziałam że przez powiedzenie tych słów robię się bezbronna, ale może to go przekona do tego by powiedział mi o co chodzi. 

-Nie pozwolę cię skrzywdzić. Jesteś dla mnie jak siostra, choć ogólnie rzecz biorąc jesteś moją.. przyszywaną siostra - wzruszył ramionami - W każdym razie, niesamowicie strzelasz. I muszę to jeszcze obgadać z chłopakami, ale czy.. dołączysz do gangu? 

Zatkało mnie. Jedyne co mogłam wydusić to 'że co?'.
-Nie żartuj sobie ze mnie.. - wyszeptałam gdy odzyskałam głos. 

-Mówię serio. Przydasz się. Nie będziesz centralnie na uwadze jak my, cichy strzelec Laurel.. Zgódź się. 

-Nie Harry. Boję się. Poza tym nie umiałabym postrzelić człowieka. 

-Chłopaki zaraz będą, jeszcze o tym pogadamy..

10 komentarzy - następny rozdział jutro | Mniej - rozdział pojutrze